Posłowie do Parlamentu Europejskiego są prawodawcami w Unii Europejskiej. Bez ich udziału i zgody nie mogłaby powstać większość praw UE. Na mocy Traktatu z Lizbony (z 2009 r), PE uzyskał rzeczywiste uprawnienia w ostatnich z ważnych obszarów polityki, takich jak: rolnictwo i swobody obywatelskie, gdzie dotychczas pełnił jedynie rolę konsultacyjną.

Do głównych obowiązków europarlamentarzyszów należy kształtowanie prawa, które wpływa na codzienne życie obywateli Europy oraz opracowywanie rocznego budżetu Unii Europejskiej. Kompetencje te PE dzieli z Radą Unii Europejskiej (składającą się z ministrów 28 państw UE), z którą pracuje w systemie zbliżonym do dwuizbowego parlamentu.

Posła do PE wybiera się na pięcioletnią kadencję. Choć oficjalne używa się określenia poseł do Parlamentu Europejskiego, to w języku potocznym w stosunku do członków Parlamentu Europejskiego używa się określeń „europarlamentarzysta”, „eurodeputowany” lub „europoseł”.

W celu reprezentowania interesów własnych wyborców, większość posłów przystępuje do grup politycznych (frakcji), w których bronią swoich stanowisk wspólnie z posłami z innych państw członkowskich UE o podobnych poglądach.

Posłowie pracują także w komisjach, w których zajmują się analizą projektów prawnych. W Parlamencie Europejskim działa 20 stałych komisji, każda z nich zajmuje się innym obszarem polityki Unii Europejskiej. Komisje te są podstawą ustawodawczych działań  Parlamentu, ponieważ to w nich odbywają się najważniejsze negocjacje, padają najdonioślejsze argumenty i zawierane są porozumienia, chociaż ostateczne decyzje muszą zostać podjęte przez Parlament w pełnym składzie.

Posłowie mogą wchodzić również w skład delegacji międzyparlamentarnych, których rolą jest podtrzymywanie kontaktów z parlamentami państw spoza Unii Europejskiej.